XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
(...) bere kreatibitatea oroimenarekin osatu eta aberasten duen edozein artista motaren aurrean, dela zinegilea, dela idazlea, dela margolaria, niri zalantza bat eta beti berdina sortzen zait, gizakiok zalantza izakiak baikara, erantzunkumeak bainoago: jende hau bizi izan zen gero oroimenen kontura, euren orekaz baliatuz, euren benetakotasuna profitatuz bizitza aurrera ateratzeko, ala artea erabili zuten bizi ez baizik
Galdera hau, zinegile eta idazle askoren kasuan, funtsezkoa eta era berean arrisku handikoa dela deritzot.
Neu ere adinean sartzen noan bezala, gero eta konbentzituagoa nago, gero eta gehiago uste dut,
Hori besterik ez da zaharren eta gazteen arteko ezberdintasunaren funtsa: gazteek egunean egunekoa bizi dute, haientzat ez dago
Beraz, zaharrak badu oroimena, eta askotan oroimena besterik ez du zaharrak; gazteak, aldiz, ez du oroimenik, eta bizitza besterik ez du, bere aurrean, berak aukeratu moduan edo uzten dioten modu bakarrean bizi ahal izateko.
Bi mutur horien artean zubirik ez balego, mundua desorekatua geneukake, baina bien arteko muga ez da batere garbia, zeren denok bizi izango zenuten gazte bat
Heldua ez du adinak egiten, baizik eta igarotzen ari zaion denborarekiko bere jarrerak.